Mükemmel bir stealth (görünmez) uçak, teoride tek parça, pürüzsüz bir "su damlası" gibi olmalıdır. Ancak gerçek hayatta uçaklar binlerce parçanın birleştirilmesiyle üretilir. Kanatlar gövdeye vidalanır, motor kapakları açılıp kapanır, mühimmat yuvaları vardır.
Bu parçaların birleştiği her noktada, mikroskobik de olsa bir "ek yeri boşluğu" (gap) oluşur. Radar dalgaları bu boşluklara çarptığında, tıpkı bir flütün deliğine üflendiğinde çıkan ses gibi rezonansa girer ve güçlü bir sinyal yayar. Bu durum, uçağın yerini belli eder.
Çözüm? Bu boşlukları, gövdenin kendisiyle aynı elektriksel özelliklere sahip, özel bir macunla doldurmaktır.
Bu malzeme, evinizde duvar çatlaklarını kapatmak için kullandığınız alçı veya silikona benzer; ancak çok daha karmaşık bir kimyaya sahiptir. Genellikle esnek bir polimer (silikon veya epoksi) hamurunun içine, yoğun miktarda Karbon Nanotüp, Grafen veya Gümüş parçacıkları karıştırılarak elde edilir.
Macunun iki temel görevi vardır:
Fiziksel Doldurma: Boşluğu doldurarak yüzeyi pürüzsüz hale getirmek (Aerodinamik fayda).
Elektriksel Süreklilik: İki panel arasındaki elektrik akımının kesilmeden devam etmesini sağlamak (Stealth fayda).
Bir radar dalgası, iletken bir yüzey (uçak gövdesi) üzerinde bir su birikintisi gibi akar (yüzey akımları). Eğer bu akım bir çatlağa veya vidayla tutturulmuş bir kapağa rastlarsa, akım kesilir.
Sonuç: Kesilen akım o noktada birikir ve enerji patlaması yaparak radar kaynağına geri döner. Buna "Kenar Saçılması" denir.
Macunun Rolü: İletken macun, iki panel arasında bir köprü kurar. Radar dalgası boşluğun üzerinden, sanki orada hiçbir ek yeri yokmuş gibi akıp gider. Uçak radara "yekpare" tek bir parça gibi görünür.
Bu macunları kullanmak, dışarıdan göründüğü kadar kolay değildir.
Bir İHA'nın motoruna bakım yapmak için kapağını açmanız gerekir. Kapağı tekrar kapattığınızda, kapak ile gövde arasında boşluk kalır.
Uygulama: Teknisyenler, kapağı kapattıktan sonra ellerindeki "macun tabancalarıyla" bu boşluğu doldurur ve üzerini düzler. Uçak bir sonraki uçuşa kadar kurumaya bırakılır.
Zorluk: Macun, uçuş sırasında donup çatlamamalı veya motorun ısısıyla eriyip akmamalıdır. Bu yüzden karbon nanotüp katkılı, termal şoka dayanıklı macunlar tercih edilir.
Uçağın gövdesini tutan binlerce vida vardır. Her vida başı, radar için küçük bir aynadır.
Uygulama: Vidalar sıkıldıktan sonra üzerleri bu iletken macunla sıvanır. Böylece yüzey tamamen dümdüz hale gelir.
Kanadın gövdeye bağlandığı yer, en çok esneyen ve titreşen bölgedir.
Teknoloji: Buradaki macun "kürlenmeyen" (donmayan) veya çok esnek yapıda olmalıdır. Karbon dolgulu silikon macunlar, kanat esnese bile iletkenliği kaybetmeden esneyebilir.
Eski nesil stealth uçaklarda (B-2 gibi), macunun kuruması için saatlerce beklenirdi. Bu da operasyon hızını düşürürdü. Nanoteknoloji sayesinde geliştirilen yeni nesil karbon macunlar:
Hızlı Kuruma: Dakikalar içinde uçuşa hazır hale gelir.
Hafiflik: Metal tozu yerine karbon nanotüp kullanıldığı için çok daha hafiftir.
Soyulabilirlik: Bakım gerektiğinde, bir bant gibi kolayca sökülebilir (Peelable coatings).
İletken karbon macunları, havacılığın görünmeyen kahramanlarıdır. Milyonlarca dolarlık gövde panellerini birleştiren ve onları tek bir "hayalet" organizmaya dönüştüren bu malzemedir. İHA teknolojisi geliştikçe, bu macunlar da daha akıllı hale geliyor; kendi çatlağını onaran ve hasar aldığında renk değiştiren "akıllı macunlar" laboratuvarlardan çıkıp pistlere inmeye hazırlanıyor.
